- Berichten
- 1.184
Macarons van de BBQ? Lees ik dit goed? Jazeker! Ondanks dat ik deze maand voor de fotowedstrijd een heel ander idee had, werden het toch Macarons. Maar Marc, waarom zou je in godsnaam Macarons maken op de BBQ? Tja.. dat verzin je ook alleen maar als je toevallig de afgelopen weken bezig bent om Macarons onder de knie te krijgen, en iemand dan chocolade als onderwerp kiest. Waarom dan geen chocolade macarons van de Q? 
Aangezien dit een BBQ forum is en geen bakforum heb ik jullie allemaal (op Frits, Ewald en Dennis na) alle gefaalde macaron pogingen van de afgelopen weken bespaard. Poging 1 was ruk, poging 2 was iets minder ruk maar als we eerlijk zijn toch ook best ruk. Poging 3 leek er al iets meer op maar was het nog altijd niet. Bij poging 4 begon ik op de details te letten en kreeg ik eindelijk de juiste consistentie en gladheid. En wat doe je dan als je het eenmaal goed gemaakt hebt? Dan maak je het jezelf nog moeilijker door het op de BBQ te bereiden!
Zo gezegd zo gedaan, het was dit weekend tijd om chocolade macarons te maken. Men neemt: chocolade, cacao, poedersuiker, amandelmeel en eiwit.
Jazeker, dat zie je goed.. Als je in 2 weken tijd 5x macarons maakt dan heb je helemaal geen zin om met eitjes te klooien, dus dan koop je bij de groothandel gewoon een liter eiwit
Allereerst zeef je 153g poedersuiker met 142g amandelmeel. Je wilt de grofste stukken er echt uit hebben. Veel recepten blenden het mengsel kort om het echt fijn te krijgen. Ik heb die moeite nog niet genomen en als je netjes zeeft is het volgens mij ook echt niet nodig. Vervolgens doe je hier 10g cacaopoeder en 54g eiwit bij. Dit geheel meng je kort tot een soort pasta. Zet dit, met een folietje eroverheen, aan de kant voor later.
Vervolgens meng je 142g fijne suiker met 45g water in een steelpannetje en begin je dit op te warmen. Ondertussen doe je ook al 54g eiwit in de mengkom van de keukenmachine (even schoonmaken met een beetje azijn).
Zodra de suikersiroop 110 graden bereikt zet je de mixer aan en begin je het eiwit op te kloppen. Afhankelijk van hoe hoog je vuur staat is het eiwit ondertussen tot schuim geklopt als de suikersiroop 118 graden aantikt. Gaat het langzamer? Zet dan de mixer uit zodra het eiwit schuimig is. Je wilt het in dit stadium zeker niet te ver kloppen.
Als de suikersiroop 118 graden is, giet je het langzaam bij de eiwitten. Zet de mixer op de hoogste stand en laat dit een aantal minuten flink draaien tot het hele mengsel wat is afgekoeld (45 graden zegt men - maar eerlijk gezegd meet ik het niet).
Men zegt dat als je meringue maakt dat je het wilt kloppen tot je de kom ondersteboven boven je hoofd kan houden. Als je dan geen wit hoofd hebt is het top. Ben je gewoon lekker down to earth, dan hou je de garde gewoon rechtop en wil je dat er een mooie piek blijft staan.
Nu komt het aller spannendste, hetgeen wat de macaron kan maken of breken: de macronage! Ofwel, het mengen van de meringue en de amandelpasta tot 1 luchtig geheel. Je wilt het goed genoeg mengen zodat het een egale, loperige consistentie heeft, maar je wilt ook weer niet de lucht er uitslaan.
Om te beginnen meng je de meringue die op de garde zit (een klein beetje van het totaal dus) met de amandelpasta. Don't worry, deze stap mag je nog wel hardhandig zijn en flink mengen.
Als je dat goed gemengd hebt, mag de rest van de meringue er ook bij. Meng dit vervolgens met veel liefde door elkaar tot er slierten van je spatel vallen.
Als je de juiste consistentie hebt bereikt, ben je klaar om te spuiten. Hiervoor pak je een grote spuitzak, een vaas voor bloemen, en een ronde spuitmond met een opening van circa 1cm. Een vaas? Waar heb je in godsnaam een vaas voor nodig? Heel simpel, probeer jij maar eens in je eentje netjes een spuitzak vast te houden en te vullen met een loperige substantie!
De vaas is de perfecte vriend om de spuitzak in te laten rusten zodat je 2 handen vrij hebt om het mengsel in de spuitzak te gieten.
Tot slot pak je een bakplaat met bakpapier waar je rondjes op gaat spuiten. Ik ga in deze post niet eens proberen uit te leggen hoe je het beste macarons spuit. Wil je het leren? Kijk dan vooral wat filmpjes op youtube en ga veel oefenen
Om het mijzelf makkelijk te maken heb ik macaron sjablonen die je op internet vindt, geprint.
De hoeveelheden die ik heb gebruikt zijn genoeg voor een stuk of 40-50 macarons dus zorg voor genoeg bakplaten!
Tot slot, en niet geheel onbelangrijk, moet je met de bakplaten op de tafel slaan. Dit drijft, indien je de juiste loperige consistentie hebt, de meeste luchtbellen naar buiten. Luchtbellen die blijven zitten in het deeg zullen zorgen voor een koekje wat barst, en niemand wil een kapotte macaron. De bakplaten laat je vervolgens 30-60 minuten staan totdat je de koekjes met een droge vinger kan aanraken en het deeg niet blijft plakken.
Ondertussen ging de Q aan tot 150 graden op indirecte wijze. Aangezien ik niet heel de dag de tijd heb om kleine hoeveelheden op de Q te maken gingen de overige 2 bakplaten gewoon in de oven en mocht ook deze opwarmen tot 150 graden.
Terwijl je ongeduldig wacht tot de koekjes droog zijn begin je aan de vulling: de chocoladeganache. Waar een macaronkoekje toch een flinke uitdaging is, is de ganache weer heerlijk eenvoudig. Met lekkere chocolade en volle room ben je in de basis klaar.
De verhouding hiervoor is 1:3. 1 deel slagroom op 3 delen chocolade. Voor deze batch koekjes nam ik 70 gram slagroom en 210 gram chocolade. Dit mocht samen in een steelpannetje langzaam smelten tot 1 geheel.
Om er wat extra pit aan te geven heb ik wat kaneel, kardemom en een klein beetje agavesiroop en zout toegevoegd.
Alhoewel deze donkere chocoladeganache een stuk dikker was dan de witte chocolade met frambozenganache die ik van de week maakte, heb ik het pannetje toch eventjes in de koelkast gezet om af te koelen.
Ondertussen was de Q opgewarmd en waren de koekjes droog genoeg. Het grote moment was aangebroken..
Door de koekjes te plaatsen en de foto's te maken was de temperatuur gezakt tot ~130 graden. Geen ramp, doen we het gewoon iets langer.. In de oven vragen ze om 15 minuten op 150 graden, maar op de Q waren ze na 15 minuten toch nog wat bleekjes. Ik heb ze een aantal minuten langer laten liggen voordat ik ze er uithaalde.
Wat mij meteen opviel is dat ze in de Q niet zo mooi recht rezen. Daarnaast waren ze iets bleker dan de macarons uit de oven. Wellicht had dit te maken met de lagere temperatuur in de BBQ, wellicht met een ongelijke temperatuur? Ze hadden wel allemaal een mooi "voetje" ontwikkeld, de signatuur van een macaron.
Na het geheel iets af te laten koelen rest je nog maar 2 stappen: vullen en opeten!
En? Is dat nou de moeite waard om ze op de BBQ te maken? Nee De BBQ smaak was licht aanwezig en voegde niets positiefs toe, de koekjes waren licht gestippeld door as wat op het deeg lijkt te plakken. Was het leuk? Jazeker!
P.S. om het eerlijk te houden heb ik alleen de BBQ macarons gefotografeerd.
Aangezien dit een BBQ forum is en geen bakforum heb ik jullie allemaal (op Frits, Ewald en Dennis na) alle gefaalde macaron pogingen van de afgelopen weken bespaard. Poging 1 was ruk, poging 2 was iets minder ruk maar als we eerlijk zijn toch ook best ruk. Poging 3 leek er al iets meer op maar was het nog altijd niet. Bij poging 4 begon ik op de details te letten en kreeg ik eindelijk de juiste consistentie en gladheid. En wat doe je dan als je het eenmaal goed gemaakt hebt? Dan maak je het jezelf nog moeilijker door het op de BBQ te bereiden!
Zo gezegd zo gedaan, het was dit weekend tijd om chocolade macarons te maken. Men neemt: chocolade, cacao, poedersuiker, amandelmeel en eiwit.
Jazeker, dat zie je goed.. Als je in 2 weken tijd 5x macarons maakt dan heb je helemaal geen zin om met eitjes te klooien, dus dan koop je bij de groothandel gewoon een liter eiwit
Allereerst zeef je 153g poedersuiker met 142g amandelmeel. Je wilt de grofste stukken er echt uit hebben. Veel recepten blenden het mengsel kort om het echt fijn te krijgen. Ik heb die moeite nog niet genomen en als je netjes zeeft is het volgens mij ook echt niet nodig. Vervolgens doe je hier 10g cacaopoeder en 54g eiwit bij. Dit geheel meng je kort tot een soort pasta. Zet dit, met een folietje eroverheen, aan de kant voor later.
Vervolgens meng je 142g fijne suiker met 45g water in een steelpannetje en begin je dit op te warmen. Ondertussen doe je ook al 54g eiwit in de mengkom van de keukenmachine (even schoonmaken met een beetje azijn).
Zodra de suikersiroop 110 graden bereikt zet je de mixer aan en begin je het eiwit op te kloppen. Afhankelijk van hoe hoog je vuur staat is het eiwit ondertussen tot schuim geklopt als de suikersiroop 118 graden aantikt. Gaat het langzamer? Zet dan de mixer uit zodra het eiwit schuimig is. Je wilt het in dit stadium zeker niet te ver kloppen.
Als de suikersiroop 118 graden is, giet je het langzaam bij de eiwitten. Zet de mixer op de hoogste stand en laat dit een aantal minuten flink draaien tot het hele mengsel wat is afgekoeld (45 graden zegt men - maar eerlijk gezegd meet ik het niet).
Men zegt dat als je meringue maakt dat je het wilt kloppen tot je de kom ondersteboven boven je hoofd kan houden. Als je dan geen wit hoofd hebt is het top. Ben je gewoon lekker down to earth, dan hou je de garde gewoon rechtop en wil je dat er een mooie piek blijft staan.
Nu komt het aller spannendste, hetgeen wat de macaron kan maken of breken: de macronage! Ofwel, het mengen van de meringue en de amandelpasta tot 1 luchtig geheel. Je wilt het goed genoeg mengen zodat het een egale, loperige consistentie heeft, maar je wilt ook weer niet de lucht er uitslaan.
Om te beginnen meng je de meringue die op de garde zit (een klein beetje van het totaal dus) met de amandelpasta. Don't worry, deze stap mag je nog wel hardhandig zijn en flink mengen.
Als je dat goed gemengd hebt, mag de rest van de meringue er ook bij. Meng dit vervolgens met veel liefde door elkaar tot er slierten van je spatel vallen.
Als je de juiste consistentie hebt bereikt, ben je klaar om te spuiten. Hiervoor pak je een grote spuitzak, een vaas voor bloemen, en een ronde spuitmond met een opening van circa 1cm. Een vaas? Waar heb je in godsnaam een vaas voor nodig? Heel simpel, probeer jij maar eens in je eentje netjes een spuitzak vast te houden en te vullen met een loperige substantie!
De vaas is de perfecte vriend om de spuitzak in te laten rusten zodat je 2 handen vrij hebt om het mengsel in de spuitzak te gieten.
Tot slot pak je een bakplaat met bakpapier waar je rondjes op gaat spuiten. Ik ga in deze post niet eens proberen uit te leggen hoe je het beste macarons spuit. Wil je het leren? Kijk dan vooral wat filmpjes op youtube en ga veel oefenen
Om het mijzelf makkelijk te maken heb ik macaron sjablonen die je op internet vindt, geprint.De hoeveelheden die ik heb gebruikt zijn genoeg voor een stuk of 40-50 macarons dus zorg voor genoeg bakplaten!
Tot slot, en niet geheel onbelangrijk, moet je met de bakplaten op de tafel slaan. Dit drijft, indien je de juiste loperige consistentie hebt, de meeste luchtbellen naar buiten. Luchtbellen die blijven zitten in het deeg zullen zorgen voor een koekje wat barst, en niemand wil een kapotte macaron. De bakplaten laat je vervolgens 30-60 minuten staan totdat je de koekjes met een droge vinger kan aanraken en het deeg niet blijft plakken.
Ondertussen ging de Q aan tot 150 graden op indirecte wijze. Aangezien ik niet heel de dag de tijd heb om kleine hoeveelheden op de Q te maken gingen de overige 2 bakplaten gewoon in de oven en mocht ook deze opwarmen tot 150 graden.
Terwijl je ongeduldig wacht tot de koekjes droog zijn begin je aan de vulling: de chocoladeganache. Waar een macaronkoekje toch een flinke uitdaging is, is de ganache weer heerlijk eenvoudig. Met lekkere chocolade en volle room ben je in de basis klaar.
De verhouding hiervoor is 1:3. 1 deel slagroom op 3 delen chocolade. Voor deze batch koekjes nam ik 70 gram slagroom en 210 gram chocolade. Dit mocht samen in een steelpannetje langzaam smelten tot 1 geheel.
Om er wat extra pit aan te geven heb ik wat kaneel, kardemom en een klein beetje agavesiroop en zout toegevoegd.
Alhoewel deze donkere chocoladeganache een stuk dikker was dan de witte chocolade met frambozenganache die ik van de week maakte, heb ik het pannetje toch eventjes in de koelkast gezet om af te koelen.
Ondertussen was de Q opgewarmd en waren de koekjes droog genoeg. Het grote moment was aangebroken..
Door de koekjes te plaatsen en de foto's te maken was de temperatuur gezakt tot ~130 graden. Geen ramp, doen we het gewoon iets langer.. In de oven vragen ze om 15 minuten op 150 graden, maar op de Q waren ze na 15 minuten toch nog wat bleekjes. Ik heb ze een aantal minuten langer laten liggen voordat ik ze er uithaalde.
Wat mij meteen opviel is dat ze in de Q niet zo mooi recht rezen. Daarnaast waren ze iets bleker dan de macarons uit de oven. Wellicht had dit te maken met de lagere temperatuur in de BBQ, wellicht met een ongelijke temperatuur? Ze hadden wel allemaal een mooi "voetje" ontwikkeld, de signatuur van een macaron.
Na het geheel iets af te laten koelen rest je nog maar 2 stappen: vullen en opeten!
En? Is dat nou de moeite waard om ze op de BBQ te maken? Nee
De BBQ smaak was licht aanwezig en voegde niets positiefs toe, de koekjes waren licht gestippeld door as wat op het deeg lijkt te plakken. Was het leuk? Jazeker!P.S. om het eerlijk te houden heb ik alleen de BBQ macarons gefotografeerd.
Laatst bewerkt:
. In iedergeval proberen. Ziet er echt lekker uit.
Heel mooi gemaakt en prachtige foto! Moet raar lopen wil je mijn stem niet krijgen 
De foto die jij hebt ingezonden is de foto die ik ook zou kiezen. Nogmaals mijn complimenten voor dit gerecht!
Ik zei al tegen Dennis, Frits en Ewald voordat de Macarons de Q op gingen: "dit wordt ofwel fantastisch of iedereen kan eens mooi lachen met mijn inzending" 
.
. Persoonlijk vind ik ze zwaar overgewaardeerd, of zelf gemaakt moet zoveel lekkerder zijn. 
