Less is more Schotse Porterhouse steak
Vaak wordt er tegen mij gezet dat ik niet zo'n meisje-meisje ben, want ik ben recht voor zijn raap en houdt er niet van om ergens om heen te draaien. Met andere woorden: less is more slaat niet alleen op de fotowedstrijd van deze week, maar vooral op mijn manier van leven. Ik hou niet zo van poespas en vind het eerder vervelend als je meer aandacht besteed aan de salade, dan aan het geweldige centrale middelpunt: het vleesch!
Waar ik overigens wel dól op ben, is een prachtig stuk vlees behandelen met nog meer liefde en aandacht. In mijn geval staat dat (vaak) gelijk aan een snufje peper en zout gecombineerd met wat rookhout. Het liefst whiskey of rode wijn vaten!
Deze week stond een van mijn meest favorieten stukken op het menu: de Schotse Porterhouse steak! De complexiteit van de twee stukken vind ik nog steeds zó bijzonder en zó lekker! Daarnaast kenmerkt een porterhouse steak zich doordat de verhoudingen iets anders liggen dan bij een ‘’normale’’ T-bone steak. Een porterhouse steak bevat relatief minder entrecôte en meer ossenhaas. Nog meer less & more!
Voordat ik de Kamado Joe aansteek, haal ik het vlees ruim 1,5 uur van te voren, zodat het ruim de tijd krijgt om op kamertemperatuur te komen. Een half uurtje voordat het vlees de bbq opgaat, haal ik het uit de verpakking om te ademen. Ondertussen is het tijd om de KJ aan te steken en naar een temperatuur van 200 graden te brengen. Blokje whiskey rookhout erin, gietijzeren plate erop en gaan!
In de Q heb ik een hete zone met gietijzeren plate om heet op te grillen, zodat hij na een paar minuten boven de heatdeflector en indirect verder kan garen tot een kerntemperatuur van 52 graden. Ik ben een klein beetje een luxe paard, dus heb ik een draadloze Meater+ aangeschaft. Om het bereik te verlengen, leg ik mijn tablet erbij. Top apparaatje hoor..
Is 'ie niet om om te eten!? Na ongeveer 20 minuten in de indirecte zone, is de kerntemperatuur 52 graden en tijd om even te rusten onder een alufolie. Dit is het moeilijkste van allemaal. Je weet dat het moet, je weet dat het beter is, maar ik wil zó graag met mijn tanden het vlees er vanaf trekken!
Omdat wij gasten te eten hadden, heb ik maar netjes de stukjes getranceerd. Het is ook zo wat als ik het met mijn tanden had verscheurd zonder hen te laten proeven!
Oh, wat is dit lekker en zeker met een goed speciaal biertje ernaast. Omdat er toch wat dikkere stukken vet tussen kunnen zitten, gaat mijn voorkeur uit naar de Duvel Citra Hop. Poh, wat een feest! Een gewoon met wat peper en zout, whiskey chunks en liefde ❤
Vaak wordt er tegen mij gezet dat ik niet zo'n meisje-meisje ben, want ik ben recht voor zijn raap en houdt er niet van om ergens om heen te draaien. Met andere woorden: less is more slaat niet alleen op de fotowedstrijd van deze week, maar vooral op mijn manier van leven. Ik hou niet zo van poespas en vind het eerder vervelend als je meer aandacht besteed aan de salade, dan aan het geweldige centrale middelpunt: het vleesch!
Waar ik overigens wel dól op ben, is een prachtig stuk vlees behandelen met nog meer liefde en aandacht. In mijn geval staat dat (vaak) gelijk aan een snufje peper en zout gecombineerd met wat rookhout. Het liefst whiskey of rode wijn vaten!
Deze week stond een van mijn meest favorieten stukken op het menu: de Schotse Porterhouse steak! De complexiteit van de twee stukken vind ik nog steeds zó bijzonder en zó lekker! Daarnaast kenmerkt een porterhouse steak zich doordat de verhoudingen iets anders liggen dan bij een ‘’normale’’ T-bone steak. Een porterhouse steak bevat relatief minder entrecôte en meer ossenhaas. Nog meer less & more!
Voordat ik de Kamado Joe aansteek, haal ik het vlees ruim 1,5 uur van te voren, zodat het ruim de tijd krijgt om op kamertemperatuur te komen. Een half uurtje voordat het vlees de bbq opgaat, haal ik het uit de verpakking om te ademen. Ondertussen is het tijd om de KJ aan te steken en naar een temperatuur van 200 graden te brengen. Blokje whiskey rookhout erin, gietijzeren plate erop en gaan!
In de Q heb ik een hete zone met gietijzeren plate om heet op te grillen, zodat hij na een paar minuten boven de heatdeflector en indirect verder kan garen tot een kerntemperatuur van 52 graden. Ik ben een klein beetje een luxe paard, dus heb ik een draadloze Meater+ aangeschaft. Om het bereik te verlengen, leg ik mijn tablet erbij. Top apparaatje hoor..
Is 'ie niet om om te eten!? Na ongeveer 20 minuten in de indirecte zone, is de kerntemperatuur 52 graden en tijd om even te rusten onder een alufolie. Dit is het moeilijkste van allemaal. Je weet dat het moet, je weet dat het beter is, maar ik wil zó graag met mijn tanden het vlees er vanaf trekken!
Omdat wij gasten te eten hadden, heb ik maar netjes de stukjes getranceerd. Het is ook zo wat als ik het met mijn tanden had verscheurd zonder hen te laten proeven!
Oh, wat is dit lekker en zeker met een goed speciaal biertje ernaast. Omdat er toch wat dikkere stukken vet tussen kunnen zitten, gaat mijn voorkeur uit naar de Duvel Citra Hop. Poh, wat een feest! Een gewoon met wat peper en zout, whiskey chunks en liefde ❤
maar vooral een mooi verhaal! You got me
Niets aan toe te voegen.