- Berichten
- 47
Omdat andere ook kunnen bijleren van half mislukte pogingen, hieronder mijn avontuur van dit weekend:
Na al enkele keren lekker malse ribben klaar te maken voor zo’n zes personen, stond ik nu voor een grotere uitdaging: een groep van tien vrienden. Aangezien mijn ribbetjes al veel lof hadden gekregen, besloot ik de uitdaging aan te gaan om voor zo'n grote groep ribben te maken. Dit bleek achteraf toch niet zo’n goed idee…
Vol verwachtingen ging ik naar het ‘vleesparadijs’ Carmans in Beringen, België. Voor mij maar een half uurtje rijden. Ik was er nog niet geweest, maar het was me al door meerdere mensen aangeraden. Eenmaal binnen keek ik vol verwondering naar de prachtige stukken vlees die er te krijgen waren. Naast de ‘normale’ spareribs, zag ik ook de St. Louis ribs liggen. Deze waren veel dikker met meer vlees. Ook wel 1,5 euro duurder per kilo, maar dat leek het me wel waard. Deze kwamen dan op 13,5 euro per kilo. Om zeker genoeg te hebben, besloot ik om zeven ribben te kopen, wat neerkwam op zo’n 11 kilo. Wat een berg vlees!
Eenmaal thuis bereidde ik de BBQ voor op de minion methode met een heat deflector, zodat ik mijn volledige Weber 57cm indirect kon gebruiken. Daarna smeerde ik de ribben in met de nodige kruiden en zag ik dat de BBQ klaar was voor de ribben. Ik zette mijn IKEA rekjes klaar en begon de ribben te plaatsen. Alles stond nu klaar, dacht ik. Tot mijn verbazing bleek dat het deksel niet meer dicht ging doordat deze ribben zo breed waren. Oh nee, even paniek.
Time to act fast! Ik herinnerde me dat ik in het verleden ook wel de ribben op de stacked manier maakte. Dus begon ik alles er weer af te halen, de rekjes te verwijderen en de ribben opnieuw stacked op te leggen. Oef, deze keer ging het wel dicht. Het eerste probleem van de dag was overwonnen.
Om het half uur draaide ik de bovenste rib naar onder zodat ze allemaal een beetje een bark kregen. Na drie uur waren ze rond de 65 graden en pakte ik de ribben in zilverpapier in. Daarna gingen ze terug op de BBQ. Toen begon ik me te realiseren dat het logistiek wel een probleem ging worden om de laatste fase de ribben af te lakken en er terug op te leggen. Want ja, dat past niet allemaal naast elkaar. Even de oven aangezet zodat ik ook hier wat ribben in kon zetten na het aflakken.
De Meater Plus gaf aan dat de ribben 87 graden waren. Aangezien ik graag nog wat bite heb, besloot ik ze uit te pakken en in te lakken. Big mistake number 1
Door de drukte van al het volk en de logistieke problemen, vergat ik de temperatuur van alle andere ribben te controleren. Mistake 2.
Omdat je via de stacked methode geen mooie bark krijgt, worden ze meestal nog even direct afgegrild. Dus enkele ribben gingen nog even de oven in (ook deze was iets te klein), en per drie ribben kon ik de rest afgrillen. Eenmaal afgegrild, begon ik met het snijden van het vlees. En ja, ik voelde meteen dat enkele ribben niet echt volledig mals waren. Zonde.
De helft van de ribben, waarschijnlijk de dikste, waren nog vrij taai en ook een klein beetje droog. Gelukkig waren de meeste geen echte ribbenkenners en vonden ze het allemaal wel lekker. De grote eters die terugkwamen voor meer, konden wel genieten van enkele ribben die mals en sappig waren.
Zo, dat was weer een avontuur. Hoewel iedereen het lekker vond, ben je als BBQ’er toch wel teleurgesteld als je vlees niet is zoals je wilt. Nu ja, dat hebben we weer bijgeleerd en het was nog een topavond met de nodige pinten!
Na al enkele keren lekker malse ribben klaar te maken voor zo’n zes personen, stond ik nu voor een grotere uitdaging: een groep van tien vrienden. Aangezien mijn ribbetjes al veel lof hadden gekregen, besloot ik de uitdaging aan te gaan om voor zo'n grote groep ribben te maken. Dit bleek achteraf toch niet zo’n goed idee…
Vol verwachtingen ging ik naar het ‘vleesparadijs’ Carmans in Beringen, België. Voor mij maar een half uurtje rijden. Ik was er nog niet geweest, maar het was me al door meerdere mensen aangeraden. Eenmaal binnen keek ik vol verwondering naar de prachtige stukken vlees die er te krijgen waren. Naast de ‘normale’ spareribs, zag ik ook de St. Louis ribs liggen. Deze waren veel dikker met meer vlees. Ook wel 1,5 euro duurder per kilo, maar dat leek het me wel waard. Deze kwamen dan op 13,5 euro per kilo. Om zeker genoeg te hebben, besloot ik om zeven ribben te kopen, wat neerkwam op zo’n 11 kilo. Wat een berg vlees!
Eenmaal thuis bereidde ik de BBQ voor op de minion methode met een heat deflector, zodat ik mijn volledige Weber 57cm indirect kon gebruiken. Daarna smeerde ik de ribben in met de nodige kruiden en zag ik dat de BBQ klaar was voor de ribben. Ik zette mijn IKEA rekjes klaar en begon de ribben te plaatsen. Alles stond nu klaar, dacht ik. Tot mijn verbazing bleek dat het deksel niet meer dicht ging doordat deze ribben zo breed waren. Oh nee, even paniek.
Time to act fast! Ik herinnerde me dat ik in het verleden ook wel de ribben op de stacked manier maakte. Dus begon ik alles er weer af te halen, de rekjes te verwijderen en de ribben opnieuw stacked op te leggen. Oef, deze keer ging het wel dicht. Het eerste probleem van de dag was overwonnen.
Om het half uur draaide ik de bovenste rib naar onder zodat ze allemaal een beetje een bark kregen. Na drie uur waren ze rond de 65 graden en pakte ik de ribben in zilverpapier in. Daarna gingen ze terug op de BBQ. Toen begon ik me te realiseren dat het logistiek wel een probleem ging worden om de laatste fase de ribben af te lakken en er terug op te leggen. Want ja, dat past niet allemaal naast elkaar. Even de oven aangezet zodat ik ook hier wat ribben in kon zetten na het aflakken.
De Meater Plus gaf aan dat de ribben 87 graden waren. Aangezien ik graag nog wat bite heb, besloot ik ze uit te pakken en in te lakken. Big mistake number 1
Door de drukte van al het volk en de logistieke problemen, vergat ik de temperatuur van alle andere ribben te controleren. Mistake 2.Omdat je via de stacked methode geen mooie bark krijgt, worden ze meestal nog even direct afgegrild. Dus enkele ribben gingen nog even de oven in (ook deze was iets te klein), en per drie ribben kon ik de rest afgrillen. Eenmaal afgegrild, begon ik met het snijden van het vlees. En ja, ik voelde meteen dat enkele ribben niet echt volledig mals waren. Zonde.
De helft van de ribben, waarschijnlijk de dikste, waren nog vrij taai en ook een klein beetje droog. Gelukkig waren de meeste geen echte ribbenkenners en vonden ze het allemaal wel lekker. De grote eters die terugkwamen voor meer, konden wel genieten van enkele ribben die mals en sappig waren.
Zo, dat was weer een avontuur. Hoewel iedereen het lekker vond, ben je als BBQ’er toch wel teleurgesteld als je vlees niet is zoals je wilt. Nu ja, dat hebben we weer bijgeleerd en het was nog een topavond met de nodige pinten!
.
