- Berichten
- 5.221
Aangezien het mijn eigen onderwerp is kan ik natuurlijk niet achterblijven.
Er is zoveel wat ik geweldig vind aan Italië dat ik niet kon kiezen.
Uiteindelijk gekozen voor een van de meest authentieke gerechten uit Italië.
Bolognese met pappardelle.
Wat veel mensen niet weten, of in ieder geval niet in de gaten hebben, is dat bolognese een ragout is (ragù).
En een ragout eet je vooral niet met spaghetti, maar met een pasta soort waar de “saus” op blijft liggen.
Maargoed, deze saus zou ik met spaghetti ook niet laten staan.
Eerst de boodschappen.
Ik heb een grote hoeveelheid gemaakt zodat ik een paar flessen kan wecken voor later.
2 rode uien
6 stengels bleekselderij
6 grote wortels
1 kg varkensgehakt
600 gram rundergehakt
400 gram kalfsgehakt
2 Ltr Italiaanse tomatenpassata
800 gram gepelde tomaten (blik)
300 gram tomatenpuree
Extra verge olijfoloe
2 glazen rode wijn (wit mag ook)
500 ml volle melk
Zout en peper
Water
Pappardelle, tagliatelle of penne
Gran padano kaas
Eerst de ui, wortel en bleekselderij in stukken gehakt, dit is de Italiaanse tricolore.
De basis van bijna elk Italiaans gerecht.
De kamado aangemaakt en een grote Dutch oven alvast op laten warmen.
Hierna ruim extra verge olijfolie erin gedaan en dit even op laten warmen.
Hierna de ui glazig tot goudkleurig gefruit.
Echt fijn met dit weer buiten koken, zie je gelijk niks meer.
Toen de mist geklaard was de bleekselderij en wortel toegevoegd.
Deze heb ik een minuutje of 5 mee gebakken.
Toen mocht er een glas wijn bij.
Ik heb gekozen voor rood omdat dit de smaak ten goede komt, maar wit is ook geen probleem.
Dit heb ik geroerd tot de wijn bijna volledig verdampt was.
Hierna mocht het gehakt erbij.
Dit heb ik rul gebakken.
Nu is het een kwestie van geduld, het vocht wat nu uit het gehakt komt moet helemaal verdampen.
Als je denkt dit even te maken kun je beten een potje in de winkel gaan halen.
Vergis je niet, we zijn nu ruim een uur onderweg en het vocht is verdampt.
Tijd voor nog een glas wijn!
Als ook hier het vocht van verdampt is kun je hem op smaak brengen met peper en zout.
(kun je doen, in principe heeft het niks meer nodig)
Nu mag de tomatenpassata en tomatenpuree erbij.
De gepelde tomaten heb ik in een schaaltje fijn geknepen en ook deze mogen erbij.
Nu komt het geduld pas echt, dit laten we voor minimaal anderhalf uur pruttelen.
Af en toe roeren, de rest van de fles wijn leegdrinken.
Let ook een beetje op, doordat je het eerste uur bijna de hele tijd het deksel van de Kamado open hebt gehad is de kans dat je nu een backdraft krijgt behoorlijk groot.
Ook zie je als je goed kijkt naar de foto’s dat de dutch oven regelmatig hoger of lager staat.
In principe gebeurd het eerste deel op midden/hoog vuur en het tweede deel op midden/laag vuur.
Ik verwacht dat de dometemperatuur rond de 150 graden heeft gezeten de meeste tijd.
Als je nu geen geduld meer hebt haal je hem eraf en heb je een soort van sloppy Joe, anders gaan we nog even door.
Na anderhalf uur pruttelen zal hij een heel eind ingekookt zijn.
Nu doe je er ongeveer een liter kokend! water erbij.
Dit mag weer voor minimaal een uur reduceren.
Beetje pruttelen en beetje roeren.
Al met al heeft het een uurtje of 4/5 nodig om helemaal tot smaak te komen.
Je blijft kokend! water toevoegen net zoveel als nodig is om hem niet droog te koken.
Toen het zo ongeveer klaar was ben ik binnen verse pappardelle gaan koken, deze had ik zelf willen maken maar dat is er door omstandigheden niet van gekomen.
Toen deze gaar was heb ik in de ragù een grote mok volle melk gedaan en dit nog een paar minuutjes mee laten pruttelen.
Hij zag er inmiddels prachtig uit.
Een inductieplaatje met pan klaargezet en we konden naar het laatste deel.
Een flinke schep van de ragù in de pan en hier de pappardelle bij.
Dit samen met wat kookvocht doorgeroerd en samen gebracht.
Hierna meteen in het bord en wat geraspte gran padano eroverheen.
Nee, het is geen fancy kookfoto, maar man wat is dit lekker.
Koken met liefde, en de ingrediënten recht aan doen.
grazie per la lettura e buon appetito!
Er is zoveel wat ik geweldig vind aan Italië dat ik niet kon kiezen.
Uiteindelijk gekozen voor een van de meest authentieke gerechten uit Italië.
Bolognese met pappardelle.
Wat veel mensen niet weten, of in ieder geval niet in de gaten hebben, is dat bolognese een ragout is (ragù).
En een ragout eet je vooral niet met spaghetti, maar met een pasta soort waar de “saus” op blijft liggen.
Maargoed, deze saus zou ik met spaghetti ook niet laten staan.
Eerst de boodschappen.
Ik heb een grote hoeveelheid gemaakt zodat ik een paar flessen kan wecken voor later.
2 rode uien
6 stengels bleekselderij
6 grote wortels
1 kg varkensgehakt
600 gram rundergehakt
400 gram kalfsgehakt
2 Ltr Italiaanse tomatenpassata
800 gram gepelde tomaten (blik)
300 gram tomatenpuree
Extra verge olijfoloe
2 glazen rode wijn (wit mag ook)
500 ml volle melk
Zout en peper
Water
Pappardelle, tagliatelle of penne
Gran padano kaas
Eerst de ui, wortel en bleekselderij in stukken gehakt, dit is de Italiaanse tricolore.
De basis van bijna elk Italiaans gerecht.
De kamado aangemaakt en een grote Dutch oven alvast op laten warmen.
Hierna ruim extra verge olijfolie erin gedaan en dit even op laten warmen.
Hierna de ui glazig tot goudkleurig gefruit.
Echt fijn met dit weer buiten koken, zie je gelijk niks meer.
Toen de mist geklaard was de bleekselderij en wortel toegevoegd.
Deze heb ik een minuutje of 5 mee gebakken.
Toen mocht er een glas wijn bij.
Ik heb gekozen voor rood omdat dit de smaak ten goede komt, maar wit is ook geen probleem.
Dit heb ik geroerd tot de wijn bijna volledig verdampt was.
Hierna mocht het gehakt erbij.
Dit heb ik rul gebakken.
Nu is het een kwestie van geduld, het vocht wat nu uit het gehakt komt moet helemaal verdampen.
Als je denkt dit even te maken kun je beten een potje in de winkel gaan halen.
Vergis je niet, we zijn nu ruim een uur onderweg en het vocht is verdampt.
Tijd voor nog een glas wijn!
Als ook hier het vocht van verdampt is kun je hem op smaak brengen met peper en zout.
(kun je doen, in principe heeft het niks meer nodig)
Nu mag de tomatenpassata en tomatenpuree erbij.
De gepelde tomaten heb ik in een schaaltje fijn geknepen en ook deze mogen erbij.
Nu komt het geduld pas echt, dit laten we voor minimaal anderhalf uur pruttelen.
Af en toe roeren, de rest van de fles wijn leegdrinken.
Let ook een beetje op, doordat je het eerste uur bijna de hele tijd het deksel van de Kamado open hebt gehad is de kans dat je nu een backdraft krijgt behoorlijk groot.
Ook zie je als je goed kijkt naar de foto’s dat de dutch oven regelmatig hoger of lager staat.
In principe gebeurd het eerste deel op midden/hoog vuur en het tweede deel op midden/laag vuur.
Ik verwacht dat de dometemperatuur rond de 150 graden heeft gezeten de meeste tijd.
Als je nu geen geduld meer hebt haal je hem eraf en heb je een soort van sloppy Joe, anders gaan we nog even door.
Na anderhalf uur pruttelen zal hij een heel eind ingekookt zijn.
Nu doe je er ongeveer een liter kokend! water erbij.
Dit mag weer voor minimaal een uur reduceren.
Beetje pruttelen en beetje roeren.
Al met al heeft het een uurtje of 4/5 nodig om helemaal tot smaak te komen.
Je blijft kokend! water toevoegen net zoveel als nodig is om hem niet droog te koken.
Toen het zo ongeveer klaar was ben ik binnen verse pappardelle gaan koken, deze had ik zelf willen maken maar dat is er door omstandigheden niet van gekomen.
Toen deze gaar was heb ik in de ragù een grote mok volle melk gedaan en dit nog een paar minuutjes mee laten pruttelen.
Hij zag er inmiddels prachtig uit.
Een inductieplaatje met pan klaargezet en we konden naar het laatste deel.
Een flinke schep van de ragù in de pan en hier de pappardelle bij.
Dit samen met wat kookvocht doorgeroerd en samen gebracht.
Hierna meteen in het bord en wat geraspte gran padano eroverheen.
Nee, het is geen fancy kookfoto, maar man wat is dit lekker.
Koken met liefde, en de ingrediënten recht aan doen.
grazie per la lettura e buon appetito!
Laatst bewerkt:
